Mensaheng Ensiklikal Para sa Pasko ng Kapanganakan 2011

Ang Mensaheng Ensiklikal Para sa Pasko ng Kapanganakan

ng ating Panginoong Jesu-Kristo

ng Kanyang Kapita-pitagan na

Arsobispo Nektarios ng Hong Kong at Timog-Silangang Asya

sa Kaparian at Diyakono, sa mga Monghe at Mongha,

sa Mga Kaanib ng Mga Parokya ng

Ortodox Arkidiyosesis ng Hong Kong at Timog-Silangang Asya

at sa Lahat ng Kasapi ng Pamilya Ortodoxa sa Timog-Silangang Asya

Mga minamahal na kapatid,

Ngayong ika-25 ng Disyembre ay ipinagdiriwang natin nang may galak ng espiritu ang mapangligtas na Kapanganakan sa mundo ng ating Diyos at Tagapagligtas, ang Panginoong Jesu-Kristo.

Tayo ay hinihimok ni San Gregorio Palamas, dating Arsobispo ng Tesalonica at isa sa mga dakilang Ama ng Banal na Simbahan, sa kanyang homiliya ukol sa araw na ito. Ayon sa kanya, dapat nating pagsikapan na itaas ang ating mga kaisipan upang masagap natin ang liwanag ng pagkakakilala sa Diyos, na tila naliwanagan ng isang banal na bituin. Pagka’t ngayon, nagpantay ang dangal ng Langit at Lupa; makikita ang daan paitaas para sa lahat ng nasa baba, kaakibat ng pagtingin pababa ng mga naroon sa itaas.

Noong hindi pa nangyayari ang Pagkakatawang-Tao ng Salita ng Diyos, ang Kaharian ng Langit ay malayo sa atin, tulad ng layo ng langit sa lupa. Ngunit nang dumating ang Hari ng Langit, at nakitira sa atin, at nang pinili Niyang makiisa sa atin, lumapit sa ating lahat ang Kaharian.

Ang walang-hanggan, di-masukat, at makapangyarihan sa lahat na Salita, nagkatawang-tao at ngayon ay ipinanganak, na walang panuluyan o tirahan. Siya’y sanggol na inilagay sa sabsaban, nakikita, nahahawakan. Siya’y binalot ng lampin. Ang Kapanganakan Niya’y walang bahid ng paghihirap, sa paraang Siya’y ipinaglihi nang walang bahid ng pagtatalik. Ang Kanyang Ina, na hindi nangailangan ng kaluguran ng pagtatalik sa paglilihing ito, ay hindi dumanas ng paghihirap sa Kapanganakang ito.

Ang mismong Salita ng Diyos, na mula sa Diyos Ama, ay nagpakumbaba sa paraang di-mailarawan at bumaba mula sa kaitaasan, tungo sa pinakamababang antas ng pamumuhay ng sangkatauhan. Kanya itong idinugtong sa sarili Niya, at sa gayong pagpapakumbaba at pagiging tulad nating mga hamak, itinaas Niya ang lahat ng nasa ibaba – o maaari ring sabihing ipinaghalo Niya ang “taas” at “baba”, at pinag-isa ang mga ito. Ipinagsama Niya ang Pagka-Diyos at pagkatao, at sa gayon ay itinuro Niya na ang pagpapakumbaba ang daan paitaas. Ngayo’y ipinakikita Niya ang Kanyang sarili bilang halimbawa, hindi lamang sa sangkatauhan, maging sa mga anghel.

Dahil sa halimbawang ito, ang mga anghel ay tumatag, sapagka’t natutunan nila sa paraang ipinakita ng Guro, na ang paraan upang dakilain at maging tulad Niya ay pagpapakumbaba, sa halip na pagmamataas. Dahil sa halimbawang ito, madaling naitatama ang mga tao, sapagka’t nauunawaan nila na ang pagpapakumbaba ang daan ng kanilang pagbabalik sa Diyos.

Dahil sa halimbawang ito, si Satanas, na lubos ang pagmamataas, ay ipinahiya at ibinagsak. Bago ito, inisip niyang nakatatayo siya sa kanyang sarili at mayroon siyang halaga, at may inalipin siyang iilan. Naisama niya ang mga ito sa pagbagsak sa pamamagitan ng paghahangad ng mga malalaking hangarin. At hinangad din niyang hilahin pababa ang iba sa pamamagitan ng kanilang sukdulang kabuktutan.

Ngayong ipinanganak si Kristo, si Satanas ay inaapak-apakan ng dati niyang mga alipin. Tumalikod ang mga ito sa kanilang dating pagmamataas, na tinuro sa kanila ni Satanas, at nakisama sa mga dukha (Rom 12:16) tulad ng itinuro ng Tagapagligtas sa pamamagitan ng kanyang gawa. Sa gayo’y nakamit nila ang karangalan sa langit sa pamamagitan ng pagpapakumbaba.

Ito ang dahilan kung bakit ang Diyos, na ang trono’y sa ibabaw ng mga Kerubin (Awit 99:1), ngayon ay nakikita nating isang sanggol sa sangkalupaan. Siya’y hindi man lamang masilip ng mga Serafim na anim ang bagwis. Hindi nila matagalan ang pagwangis sa Kalikasan ng Diyos at maging sa liwanag ng Kanyang kaluwalhatian, kaya’t tinatalukbongan nila ng kanilang bagwis ang kanilang mata (Isaias 6:2).

Ngayon ay nagkatawang-tao Siya, nababanaag ng ating pandama, nakikita ng mga mata ng mga mortal. Siyang nagbigay-kahulugan sa lahat at ang di-masukat, ngayon ay nailagay sa maliit na sabsaban. Siya na tangan ang sansinukob sa Kanyang palad, ngayon ay ibinalot ng lampin at mga damit ng payak na katauhan. Siyang may-ari ng walang-hanggang yaman, ngayon ay nagkusang maging abang-aba, na hindi man lamang makahanap ng lugar panuluyan. Ngayo’y ipnanganak sa kuweba ang Siyang Bugtong na Anak ng Diyos Ama bago pa man ang panahon, na walang simula. At ang kagila-gilalas na pangyayari – Siya na ang kalikasan ay tulad ng sa Diyos Ama, ngayon ay hindi lamang inako ang kalikasan ng tao, o ang pagkaaba ng Kanyang kapanganakan sa isang kuweba, ngunit maging ang kamatayang patutunguhan ng Kanyang pagiging tao!

Ukol sa Kanya na ipinanganak sa araw na ito, kasamang umaawit ng mga anghel ang mga pastol, ng iisang awit at iisang himig. Hindi inangkin ng mga anghel ang mga pipa ng mga pastol; ngunit tinuruan ang mga pastol ng hukbo ng langit na umawit nang paligiran sila ng mga ito ng kaningningan:

Luwalhati sa Diyos sa Kaitaasan! Sa lupa’y kapayapaan! (Luc 2:14)

Isang awit ng langit, o maaring sabihin na awit ng langit at lupa. Siyang naluluklok sa kaitaasan at naghahari sa kalangitan, ngayon ay nakaluklok sa lupa, niluluwalhati sa lupa tulad ng sa langit (Isaias 66:1; Gawa 7:49) ng Kanyang mga banal at mga anghel.

Ngunit ano ang dahilan ng pagbubunyi ng sangkatauhan at ng hukbo ng langit? Ano itong balitang ipinagbubunyi at ikinagagalak ng mga pastol at ng sangkatauhan? Ang sabi ay, “ang mga tao’y kinalulugdan niya” (Luc 2:14). Pagka’t ang Diyos, na dati’y nagalit sa sangkatauhan at ito’y sinumpa, ngayon ay dumating bilang tao, naghandog ng kapayapaan at ipinagkasundo ang sangkatauhan sa Diyos Ama. Sabi ng awit, “Masdan; hindi Siya ipinanganak para sa aming mga anghel, gayong ngayong Siya’y aming namamalas dito sa lupa, pinupuri namin Siya tulad ng sa langit. Para sa inyo Siya ipinanganak. Alang-alang sa sangkatauhan, at ayon sa inyong kalikasan, isinilang ngayon sa bayan ni David ang inyong Tagapagligtas, ang Kristong Panginoon (Luc 2:11).

Mga kapatid: panatilihin natin sa ating mga sarili ang kapayapaang handog, sa abot ng ating makakaya. Pagka’t tinanggap natin ito, bilang laan sa atin ng ating Tagapagligtas, na ngayon ay ipinanganak. Siya ang nabigay sa atin ng Espiritu bilang mga anak ng Diyos; sa pamamagitan Niya tayo ay naging tagapagmana ng Diyos, kasama ni Kristo (Rom 8:5-17).

Makipagkasundo tayo sa Diyos at gawin ang mga bagay na ikalulugod niya: malinis na pamumuhay, paglahad ng katotohanan, pagkilos nang makatarungan, pagpapatuloy sa panalangin (Gawa 1:14), pag-awit nang buong puso sa Panginoon (Efeso 5:19) at hindi lang sa pamamagitan ng bibig. Makipagkasundo tayo sa ating mga sarili; ipailalim ang laman sa Espiritu, kumilos ayon sa konsiyensiya, at panatilihing dalisay at maayos ang takbo ng ating kaisipan. Makipagkasundo tayo sa isa’t isa, “magpasensiya sa isa't isa at magpatawad kung may hinanakit tayo kaninuman…gaya ng pagpapatawad sa atin ng Panginoon” (Col 3:13), at maging mahabagin sa isa’t isa, tulad ni Kristo, na dahil lamang sa pag-ibig Niya para sa atin ay nahabag sa atin, at pumanaog dito alang-alang sa atin.

Sa gayon, bilang mga tumalikod sa kasalanan sa pamamagitan ng Kanyang tulong at grasya, at mga iniangat mula sa sangkalupaan sa pamamagitan ng grasya, tayo ay maaaring maging mamamayan ng kalangitan (Fil 3:20). Hinihintay natin ang ating pag-asa (Rom 8:23), katubusan mula sa pagkasira, tungo sa pagtamasa ng walang-hanggang pagpapala galing sa langit, bilang mga anak ng Diyos Ama.

Nawa’y marating nating lahat ito, sa Ikalawang Pagdating at Pagpapakita ng Diyos at Tagapagligtas, na ating Panginoong Jesu-Kristo, na siyang niluluwalhati ngayon at magpakailanman, at magpasawalang-hanggan. Amen.

Isang pinagpalang Pasko ng Kapanganakan

ng ating Panginoong Jesu-Kristo

at masaganang Bagong Taon sa lahat.

+NEKTARIOS

Arsobispo ng Hong Kong at Timog-Silangang Asya